Hoist, a forest
Art van Triest maakte een dystopisch bos waarin geen takje buiten de lijnen mag groeien. Het bos refereert aan de menselijke neiging om angsten en onzekerheden te bezweren met ordening en systemen.
In zijn werk onderzoekt Art van Triest (1983, Kootwijkerbroek) hoe we mens-gemaakte systemen gebruiken om meer grip te krijgen op de wereld om ons heen. Vaak gebruikt hij het ‘grid’ (raster) als symbool voor die systemen. Zijn grids zijn meestal van staal of hout gemaakt en zien eruit alsof ze het zwaar te verduren hebben gehad. Art onderzoekt namelijk, door het raster aan allerlei omstandigheden bloot te stellen, hoe die vorm zich verhoudt tot de fysieke wereld om ons heen. In zijn ‘destructieperformances’ gaat hij zijn installaties te lijf met een hamer, laat ze van hoge hoogtes vallen of test op andere manieren hoe goed het grid bestand is tegen krachten van buitenaf. Zo bevraagt hij indirect ook of de systemen die wij hanteren ons daadwerkelijk meer grip geven, of alleen een illusie van controle.
De wijze waarop Art van Triest denkt en werkt met grids en grenzen, maakte onze keuze voor hem een logische. Het weidse landschap hier vraagt bovendien om een groot, door mensen gemaakt, gebaar. Een kans die hij graag aangrijpt.